Zelda Wiki

Zelda: The Wand of Gamelon (pl. Zelda: Różdżka Gamelonu) to niekanoniczna gra z serii stworzona przez studio Animation Magic, a wydana w 1993 roku na platformę Phillips CD-i przez Phillips Media razem z grą Link: The Faces of Evil. Gra jest efektem porozumienia między Nintendo a Phillipsem po tym, jak ich współpraca nad przystawką do SNESa obsługująca płyty CD spełzła na niczym. Produkcje na CD-i jako jedyne zostały oficjalnie wydane poza systemami Nintendo i w związku z tym (oraz ze względu na niesławę tych produkcji spowodowanych ich niską jakością) nie uznaje się ich jako część kanonu[1].

Projektowanie[]

W 1989 r. Nintendo podpisało umowę z Sony na rozpoczęcie prac nad dodatkiem na CD-ROM do Super Nintendo Entertainment System, który umożliwiłby tworzenie full motion video i większych gier. Jednak Nintendo zerwało umowę i zamiast tego podpisało z Philipsem, aby ukończyć tworzenie przystawki, co spowodowało, że Sony na bazie doświadczeń ze współpracy z Nintendo opracowało własną konsolę o nazwie PlayStation. Widząc słaby odbiór Sega CD, Nintendo całkowicie zrezygnowało z pomysłu stworzenia dodatku. W ramach rozwiązania umowy z Philipsem Nintendo udzieliło im licencji na używanie pięciu swoich postaci, w tym Linka, Zeldy i Ganona, do gier na konsoli Philipsa, CD-i, po zakończeniu współpracy.

TWoG Concept Artwork

Rysunek koncepcyjny

Zlecając niezależnym studiom, Philips następnie wykorzystał postacie do stworzenia trzech gier na CD-i, przy czym Nintendo nie brało udziału w ich rozwoju, z wyjątkiem przygotowania odpowiednich broszur z instrukcjami dotyczącymi wyglądów postaci. Philips nalegał, aby studia deweloperskie wykorzystywały wszystkie aspekty możliwości CD-i, w tym full motion video, grafikę o wysokiej rozdzielczości i muzykę o jakości CD. Ponieważ system nie został zaprojektowany jako dedykowana konsola do gier wideo, istniało kilka ograniczeń technicznych, takich jak nieresponsywne sterowanie (szczególnie w przypadku standardowego kontrolera na podczerwień) oraz liczne problemy z audio, pamięcią i grafiką. Pierwsze dwie gry zostały zaprezentowane na targach CES 1993 i zaskoczyły publiczność swoją animacją.

The Wand of Gamelon dzielił z The Faces of Evil zarówno stosunkowo niski budżet w wysokości około 600 tysięcy dolarów, jak i krótki czas na sfinalizowanie produkcji – nieco ponad rok. Zespół twórców Animation Magic z Cambridge w stanie Massachusetts pod przewodnictwem Dale'a DeSharone zdecydował, że obie gry będą rozwijane w tym samym czasie i będą korzystać z tego samego silnika graficznego, aby efektywniej wykorzystać budżet. Pozostała część zespołu pracującego nad grą obejmował trzech programistów (będący byłymi pracownikami Spinnaker Software), muzyka Tony'ego Trippi i niezależnego pisarz Jonathana Merritta, który stworzył scenariusze i projekty.

Animowane przerywniki zostały stworzone przez zespół animatorów z Rosji pod przewodnictwem Igora Razboffa, którzy w ramach projektu polecieli do Stanów Zjednoczonych. Jeffrey Rath został obsadzony jako Link. W wywiadzie z 2010 roku dla The Gaming Liberty Rath powiedział, że po około 15 minutach prób odbyły się dwugodzinne sesje nagraniowe[2]. Bonnie Jean Wilbur została obsadzona w roli Zeldy, a jej mąż Paul Wann, udzielał głosu pomniejszym postaciom. Mark Berry został obsadzony w roli króla Harkiniana i Ganona. Nagrania miały miejsce w Nowej Anglii, gdzie mieszkało wielu aktorów.

Fabuła[]

Zeldawandofgamelon1

Zelda i Link

Król Harkinian ogłasza swój plan pomocy księciu Onkledowi z Gamelonu atakowanemu przez Ganona, i nakazuje swojej córce, Zeldzie, wysłać Linka po wsparcie, jeśli nie otrzyma od niego wiadomości w ciągu miesiąca. Zapewnia ją, że bierze Triforce Odwagi, która go ochroni. Miesiąc mija bez wiadomości od króla, więc Zelda wysyła Linka, aby go znalazł. Niestety, on też zaginął, więc Zelda wyrusza do Gamelonu, aby znaleźć zarówno Linka, jak i króla, w towarzystwie Impy.

Podczas pobytu Zeldy w Gamelonie Impa odkrywa, że król został schwytany, a status Linka zaangażowanego w bitwę jest niejasny. Gdy przemierza wyspę, Zelda pokonuje wielu sługusów Ganona i uwalnia kobietę o imieniu Lady Almakantynę. Po dotarciu do pałacu księcia Onkleda okazuje się, że książę zdradził króla i pracuje teraz dla Ganona. Zelda szturmuje pałac, pokonuje popleczników Ganona i ratuje więźnia o imieniu Lord Kiro, który pracował dla króla. Kiro ujawnia tajne wejście do komnaty Onkleda, a kiedy spotykają się z nim, ujawnia wejście do Reesong Palace, gdzie zamieszkał Ganon.

Zelda podróżuje do Shrine of Gamelon, aby zdobyć różdżkę potrzebną do pokonania Ganona, a następnie udaje się do Reesong Palace, gdzie walczy z nim. Po obezwładnieniu Ganona za pomocą różdżki ratuje swojego ojca. W zamku Hyrule książę Onkled zostaje przekazany królowi, błagając o litość. Król nakazuje mu za karę wyszorować wszystkie podłogi w Hyrule. Chociaż miejsce pobytu Linka jest nadal nieznane, komentarz Lady Almy skłania Zeldę do rzucenia lustrem o ścianę, a gdy się rozbija, Link magicznie materializuje się, najwyraźniej uwięziony w lustrze.

Rozgrywka[]

Zelda WoG image

Screenshot z gry

The Wand of Gamelon to pierwsza gra z serii The Legend of Zelda, w której grywalna jest tytułowa księżniczka. Tytul różni się od większości konwencjonalnych gier w serii The Legend of Zelda, ponieważ jest platformówką z widokiem z boku, podobnym do tego z The Adventure of Link. Dostęp do etapów można uzyskać z mapy świata, a kolejne stają się dostępne wraz osiąganymi postępami. Etapy składają się z kilku podzielonych na sekcje obszarów, zwykle z wieloma wrogami w każdej sekcji. Interakcje z postaciami w formie animowanych przerywników filmowych uzyskuje się, gdy Zelda zbliży się do postaci i dotknie jej mieczem.

Odbiór[]

Wszystkie trzy gry na CD-i, a zwłaszcza The Wand of Gamelon i The Faces of Evil, były przedmiotem krytyki zarówno ze strony recenzentów, jak i fanów serii. Gry sprzedawały się słabo i ucierpiały z powodu krytycznego odbioru, przede wszystkim spowodowanym mylącym i nieresponsywnym sterowaniem, nudną i powtarzalną rozgrywką oraz słabą animacją i dubbingiem w przerywnikach filmowych. Tytuł ten trafił do wielu internetowych cykli poświęconych złym grom, takich jak The Angry Video Game Nerd[3].

Ta gra, wraz z The Faces of Evil, była często wykorzystywana do tworzenia tzw. YouTube Poop, co zwiększyło ich popularność wśród fanów serii.

Przypisy[]

Seria The Legend of Zelda
Główna seria The Legend of ZeldaThe Adventure of LinkA Link to the PastLink’s AwakeningOcarina of TimeMajora’s MaskOracle of SeasonsOracle of AgesFour SwordsThe Wind WakerFour Swords AdventuresThe Minish CapTwilight PrincessPhantom HourglassSpirit TracksSkyward SwordA Link Between WorldsTri Force HeroesBreath of the WildTears of the Kingdom
Remaki Link's Awakening DXLink's Awakening SwitchOcarina of Time Master QuestOcarina of Time 3DMajora's Mask 3DFour Swords Anniversary EditionThe Wind Waker HDTwilight Princess HDSkyward Sword HD
Spin-offy Zelda (Game & Watch)The Legend of Zelda Game WatchTriforce of the GodsCollector's EditionLink's Crossbow TrainingMy Nintendo Picross: Twilight PrincessCadence of HyruleGame & Watch: The Legend of Zelda (Vermin)
Hyrule Warriors Hyrule Warriors (LegendsDefinitive Edition) • Hyrule Warriors: Age of Calamity
Gry na CD-i The Faces of EvilThe Wand of GamelonZelda's Adventure
Gry na Satellaview BS The Legend of ZeldaAncient Stone Tablets
Gry o Tingle Freshly-Picked Tingle's Rosy RupeelandTingle's Balloon Fight DSToo Much Tingle PackRipened Tingle's Balloon Trip of Love
Inne gry FanworSoulcalibur IISeria WarioWareCaptain RainbowNintendo LandScribblenauts UnlimitedMario Kart 8Seria Super Smash Bros. (Super Smash Bros.Super Smash Bros. MeleeSuper Smash Bros. BrawlSuper Smash Bros. for Nintendo 3DS/Wii USuper Smash Bros. Ultimate)
Skasowane gry/Tech dema Zelda IIIThe Legend of Zelda 64Ura ZeldaZelda 128Mystical Seed of CourageThe Wind Waker AdvancePrototyp Retro StudiosZelda HD Experience
Inne media Battle of Mirage CastleTwilight Princess Preview TrailerSerial animowanyMangiKomiksyGry planszoweDefenders of the Triforce